sigaretten
Blijf op de hoogte en volg Nelleke
16 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
We zijn aangeland in een kiosk in een erg decadent winkelcentrum waar zo te zien het enige wat je kunt kopen onder de 100 rand een pakje sigaretten is.
Dus, je moet wel, so to speak....
De heer achter de toonbank is wat hijgerig verontwaardigd en lijkt nogal van slag. Hij aarzelt niet om ons de reden uit de doeken te doen, de druk moet klaarblijkelijk van de ketel....Er was daarnet een mevrouw- ik heb haar niet mogen aanschouwen, en naarmate het verhaal vordert wordt dat steeds jammerlijker in mijn ogen- die ook rookwaar aan wilde schaffen, je zal het meemaken, zo'n gedegenereerd type dat nog rookt, maaaaarrr.....zelfs in dit winkelcentrum, waar geen nee te koop is, waar je je op je slippers en zonder een spoor van foundation of BB cream of toch op zijn minst een beetje rouge, een soort white trash voelt, heeft men HAAR MERK NIET! Dan is er vanzelfsprekend nog maar een reactie mogelijk, boos worden op de heer die achter deze counter is opgesteld. Niet dat je daarmee alsnog het gewenste artikel krijgt, maar je bent de frustratie maar weer kwijt.
De heer achter de counter trilt er nog van na, dribbelt wat gedesoriënteerd heen en weer, kan van de weeromstuit niet vinden wat wij bestellen, verontschuldigd zich daarvoor, vraagt nogmaals wat het ook weer was wat wij wensen, draait een rondje om zijn as, loopt naar de kast, is het alweer kwijt, komt weer terug met twee soorten in zijn hand om te vragen; was het nou dit of dat? Tijdens dit hele proces vertelt hij voorval, in staccato zinnen: " I mean, really! So we don't have them. So what? Look what we DO have! Why does she come here, if everything is better at home, I mean, really!!!! She's German, you know, I mean, really!!! Why can't she be like the Scandinavion people, ( na een blik ons en op Albert zijn creditkaart) or the Dutch? I mean, really!!! In Afrikaans we say; zij is onbeskof!!!! I mean, really!!"
Bij elke "really" steekt hij zijn hand in de lucht, ter hoogte van zijn schouder, buigt zijn pink daarbij alsof hij een kopje thee aan het drinken is (wel op de deftige manier) en rilt over zijn hele rug. Herhaalt nog eens "onbeskof!"
Ik heb het niet meer, lach zo hard -en dat in een overdekt winkelcentrum met een mooie akoestiek- dat ik daarmee waarschijnlijk voor de andere cliënten mijn identiteit als onverzorgd, want niet genoeg opgemaakt en ongehakt geschoeid, onaangepast type bevestig.....Helaaaas...........het groot-niet te vermijden- door de mandvallen van een vakantiehoudende vrouw uit Drenthe.
Bij het afscheid zegt hij in het Afrikaners: "dag meneer en mevrouw Braam". Opmerkzaam type.
Echt, ik hoop maar dat ie weer wat is bijgetrokken, really.........
Dus, je moet wel, so to speak....
De heer achter de toonbank is wat hijgerig verontwaardigd en lijkt nogal van slag. Hij aarzelt niet om ons de reden uit de doeken te doen, de druk moet klaarblijkelijk van de ketel....Er was daarnet een mevrouw- ik heb haar niet mogen aanschouwen, en naarmate het verhaal vordert wordt dat steeds jammerlijker in mijn ogen- die ook rookwaar aan wilde schaffen, je zal het meemaken, zo'n gedegenereerd type dat nog rookt, maaaaarrr.....zelfs in dit winkelcentrum, waar geen nee te koop is, waar je je op je slippers en zonder een spoor van foundation of BB cream of toch op zijn minst een beetje rouge, een soort white trash voelt, heeft men HAAR MERK NIET! Dan is er vanzelfsprekend nog maar een reactie mogelijk, boos worden op de heer die achter deze counter is opgesteld. Niet dat je daarmee alsnog het gewenste artikel krijgt, maar je bent de frustratie maar weer kwijt.
De heer achter de counter trilt er nog van na, dribbelt wat gedesoriënteerd heen en weer, kan van de weeromstuit niet vinden wat wij bestellen, verontschuldigd zich daarvoor, vraagt nogmaals wat het ook weer was wat wij wensen, draait een rondje om zijn as, loopt naar de kast, is het alweer kwijt, komt weer terug met twee soorten in zijn hand om te vragen; was het nou dit of dat? Tijdens dit hele proces vertelt hij voorval, in staccato zinnen: " I mean, really! So we don't have them. So what? Look what we DO have! Why does she come here, if everything is better at home, I mean, really!!!! She's German, you know, I mean, really!!! Why can't she be like the Scandinavion people, ( na een blik ons en op Albert zijn creditkaart) or the Dutch? I mean, really!!! In Afrikaans we say; zij is onbeskof!!!! I mean, really!!"
Bij elke "really" steekt hij zijn hand in de lucht, ter hoogte van zijn schouder, buigt zijn pink daarbij alsof hij een kopje thee aan het drinken is (wel op de deftige manier) en rilt over zijn hele rug. Herhaalt nog eens "onbeskof!"
Ik heb het niet meer, lach zo hard -en dat in een overdekt winkelcentrum met een mooie akoestiek- dat ik daarmee waarschijnlijk voor de andere cliënten mijn identiteit als onverzorgd, want niet genoeg opgemaakt en ongehakt geschoeid, onaangepast type bevestig.....Helaaaas...........het groot-niet te vermijden- door de mandvallen van een vakantiehoudende vrouw uit Drenthe.
Bij het afscheid zegt hij in het Afrikaners: "dag meneer en mevrouw Braam". Opmerkzaam type.
Echt, ik hoop maar dat ie weer wat is bijgetrokken, really.........
-
17 Januari 2014 - 12:40
Marianne En Jolanda:
Hé lieverdjes, we lezen dat jullie je prima vermaken daar! Heerlijk! En wij op onze beurt vermaken ons weer prima met jullie reisverslag. Superleuk om te lezen en dat blijven we deze maand ook doen. Dikke kus van ons xxx -
17 Januari 2014 - 19:13
Janet:
He Nel,
Heb af en toe een dejavuutje bij het lezen, erg leuk ! Ben echter wel van de plaatjes, heb je ook wat fotootjes (of vraag ik nu iets teveel??) -
17 Januari 2014 - 21:14
Nelleke Hendrikse:
Hoi janet!
Ja joh, ik heb hartstikke veel foto's, maar als ik ze upload is onze dongel na 3 foto's al leeg......heb ik al geprobeerd. Vandaar dat ik dacht, die zet ik er dan thuis wel tussen. Wel jammer, want ik denk ook steeds "o, dat moeten ze tuis zien!" Want mama Mia, wat een land!!!! Ik geniet met volle teugen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
