de afgelopen 12 dagen - Reisverslag uit Kaapstad, Zuid-Afrika van Nelleke Hendrikse - WaarBenJij.nu de afgelopen 12 dagen - Reisverslag uit Kaapstad, Zuid-Afrika van Nelleke Hendrikse - WaarBenJij.nu

de afgelopen 12 dagen

Door: nelleke

Blijf op de hoogte en volg Nelleke

29 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad

Ik heb een poosje niet in mijn account gekund, maar dat is opgelost, dus ga ik nu maar proberen om de afgelopen dagen samen te vatten. Het zal niet meevallen.....Kaapstad is een fascinerende stad, en de omgeving zoals we die tot nu toe hebben verkend, eveneens.

Hoe langer we hier zijn hoe meer het doordringt dat Kaapstad- en waarschijnlijk heel Zuid Afrika een stad en een land zijn van grote tegenstellingen. Natuurlijk wisten we dat, maar als je je erin onderdompelt komt dat steeds meer tot uiting.
Er is een grote groep jonge mensen, van zo rond en in de twintig, die heel serieus maar met grote toewijding en plezier, van plan lijkt om iets van de toekomst te maken. Van horeca- tot benzinepomp -personeel, van bankbediendes tot beveiligers en politie, ieder is zijn taak zeer toegedaan en voert hem uit met een bedaard soort vriendelijkheid en is er op uit tot hulp te zijn. Albert tankt ergens bij een klein benzinestation, we worden vriendelijk binnen gewenkt, de knul noemt zijn naam, maakt een praatje en doet dat met een aanstekelijke vrolijkheid en het lijkt alsof hij zijn taak dansend uitvoert. We gaan naar de Biscuit Mill in Woodstock waar een paar jonge ondernemers een vervallen koekjesfabriek hebben opgekocht en er de" Neighbourgood"- markt hebben opgericht waar locale mensen- blank en zwart- hun eigen producten kunnen verkopen. Creativiteit alom en nergens kun je zo lekker eten, brood, zoetigheid, salades, jam, honing, you name it ! Een groot bruisend geheel wat weer allerlei muzikanten en kunstenaars aantrekt die er hun spullen verkopen. Van houten horloges en zonnebrillen ( nee, niet met houten glazen) tot aan stoelen, zilverwerk en leer. Veel mensen die studeren aan de stedelijke kunstacademie zitten er met hun spullen. Dit trekt een hele buurt op, en overal zitten ineens leuke winkeltjes en eetgelegenheden. Kinderen zitten op de stoep, de jongens met afwasteiltjes waarop ze drummen, terwijl de meisjes hun dansjes laten zien. Daar wil het grut natuurlijk wel graag wat voor hebben en dat geef je ze dan ook graag, terwijl ik me wel afvraag: "zou het een zakcentje zijn, of moeten ze het weer afgeven?" Want er zitten ook gewoon heel slecht uitziende mensen met een lijdzame blik op de stoep- moeders met heel kleine baby's soms- met een plastic bekertje te bedelen.....Geen enkele spirit meer te bekennen, afwachtend en lamgeslagen. Waardoor? Ik weet het niet, het leven zal in geen geval lief voor ze zijn geweest, maar hoe slecht het dan was? Hoe komt het dat veel het wel redden en zij niet? Overal hangen bordjes van het leger de Heils andere maatschappelijke organisaties om bedelaars niets te geven omdat het daar erger van wordt...Wat dan en hoe? Het brandt me soms af om er gewoon voorbij te lopen vooral als mensen zeggen honger te hebben. Onze koelkast is niet optimaal en wij gooien zoveel weg omdat we maar met zijn tweetjes zijn. Een brood is droog voordat we het op hebben.
Ik lees in De lange weg naar de vrijheid dat mensen van onze generatie- van rond de 50- in het kader van de apartheidswetten- geen of heel kort en slecht onderwijs hebben gehad, dat moet een boze generatie zijn, het is in elk geval de generatie die begonnen is met gewapend verzet in de townships in de jaren 70, toe ze rond de twintig waren. Hoeveel kansen hebben die mensen nu nog? Is dat voor iedereen ook maar een beetje in te halen?
Er is een grote groep mensen die gewoon hun eigen baan creëert- met toestemming en ondersteuning van de stad. Ze trekken bijvoorbeeld een neonkleurig hesje aan en gaan het verkeer en de parkeerplaatsen regelen.
Echt leuk om te zien en mee te maken. Je geeft ze dan 10 of 20 rand, en ze passen op je auto. En dat doen ze dan ook. Je kan alles erin laten liggen, geen punt, je kunt uren wegblijven en als je dan terug komt wijzen ze je met een stralende glimlach je auto aan, hoeveel er ook staan. Ongelooflijk!
Op plekken waar de stad wel zelf betaald parkeren heeft ingesteld wordt dat gedaan door mensen. Een officiële Parking Marshall van de gemeente herken je aan zijn kleding, heeft een minimaal salaris van de gemeente en wil dat graag aanvullen met fooien van de parkeerders, maar ze werken ervoor en doen zeker niet alsof. Je auto en alles erin is veilig!
Het is een goeie truc als je veel werklozen hebt, alles wat bij ons wordt gedaan door machines, verkeerslichten en betaalautomaten, wordt hier gedaan door mensen. Bij wegwerkzaamheden staan geen pionnen en waarschuwingslichten maar mensen met vlaggen zich met verve helemaal het gompes te zwaaien.
Er zijn veel van dit soort voorbeelden van banen waar bij ons niemand zich voor wil lenen, en men lijkt het hier nog leuk te vinden ook! Als je lacht, lacht men altijd terug!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Zuid-Afrika, Kaapstad

Nelleke

Actief sinds 11 Jan. 2014
Verslag gelezen: 179
Totaal aantal bezoekers 9577

Voorgaande reizen:

08 Januari 2014 - 06 Februari 2014

Capetown Zuid Afrika

Landen bezocht: